gellyfish all over me, getverderrie

We duiken van het ene avontuur in het andere.Doordat we maar kort op de keys vertoeven moeten we wel zoveel mogelijk indrukken opdoen en het hele eiland te verkennen in je uppie is praktisch ondoenbaar.En daarom, beste mensen,is er een treintje uitgevonden, die je het mooiste deel van het eiland laat zien.Je kan erop en af naar believen, er zijn 4 opstapplaatsen.Doordat we tussendoor gingen snorkelen,kregen wij de unieke kans om deze tour 3x te doen en ik moet zeggen, wij zijn nu wel specialisten geworden op het vlak van key west zijn geschiedenis. Na 3 keer te hebben gehoord dat het eiland een enormesly fire en een huge hurricane heeft doorgemaakt waardoor almost everything was destroyed, blown away en rebuild with their bare hands, ben je er als leek wel al van overtuigd dat de locals van key west een erg trots volkje is.Als daarnaast nog zo vaak wordt verteld dat de oorspronkelijke bevolking bestond uit, ontsnapte gevangenen uit cuba, smokkelaars van the main land,beter bekend als het vaste land, wreckers, een soort sil de strandjutter, een ontsnapte slaaf die hier een self-made millionaire is geworden en tabak fabrikanten die vele arbeiders vanuit cuba aantrokken, is het plaatje gemaakt. Het verhaal van de spoorlijn van the main land naar de keys is ook wel grappig, ene Flagler vond dit nodig, heeft er jaren over gedaan, heeft er zelf 15000000 dollar in geinvesteerd en toen hij na jaren en jaren eindelijk klaar was, en key west helemaal gereed waren om de toeristen met open armen te ontvangen, gebeurde er in maart 19begin dertig, that huge hurricane that balsted the railroad away.Dus, kortom, 15000000 dollar weggeblazen in no-time.Ik geloof dat die flagler en nooit helemaal overheen is gekomen...
By the way, het is nu half 6 in de ochtend en het is hier zalig. Er waait een zeebriesje doorheen de porch waar ik zit in een luie zetel en ik kijk hier op duval street, er kraait een haan en de straat wordt schoongemaakt door de werkmannen. Ik hoor de zee zalig schuiven en verder is het stil, heel stil en dat is helemaal in groot contrast met vannacht en gisterenavond. Hier in Key west bruist het tot ongeveer 5 uur in de morgen en daarna wordt het stil, erg stil, tenminste, als die stomme haan zijn kop tenminste een keer houdt.

Het snorkelavontuur was voor mij doodeng. Het is diep, je kan er niet staan, het is in het zeewater en ook nog eens Gellyfish everywhere. Ik heb ervan gedroomd vannacht en eigenlijk was alleen de zeiltocht over de golf van mexico het enige wat mij beviel.Het snorkelen hoeft niet meer voor mij. De rest dat erbij kwam zou ik zo weer doen. Zalig varen en zeilen met de wind over je heen en de zon brandend op je hoofd, gewoon zalig. Kristel heeft er andere dingen meegemaakt en zij gaat dat zelf neerschrijven, maar ik had echt met haar te doen, eerlijk gezegd, als zij niet was gaan snorkelen, ging ik zeker niet, dus eigenlijk omdat ik bang was, voelde zij zich een beetje verplicht bij mij te blijven en daardoor denk ik dat ze minder oplettend was voor zichzelf en dat vind ik dan weer jammer. gelukkig is het al met al goed afgelopen.

1 van de dingen waar the keys om bekend zijn, behalve het nachtleven en de cocktails, is de zonsondergang. Die is echt famous en fabulous. De amerikanen praten graag zo om alles nog fantastischer te maken. Shannon, omze treinmadam, sprak zo en telkens moesten we erom glimlachen. Wij als rasechte toeristen hebben dus ook de sunset niet overgeslagen en hij was inderdaad mooi, ook al was het bewolkt en hebben we hem niet de zee in zien gaan en het paarse flashlight niet kunnen zien, het was wel mooi; Daarna was het tijd voor de inwendige mens en als je zo een prachtige avond aan de haven hebt, is er eigenlijk maar 1 ding wat die inwendige mens nodig heeft en dat is heerlijke verse vis, kreeft, oesters scampies,vers, vers vers. Dus, wij op zoek naar een visrestaurant, aan de haven. Na een poosje lopen en zoeken vonden we aan de haven een soort saloonachtig iets en daar zijn we binnen gestapt. Het was er bomvol, dus het moest er wel goed zijn. Voel je hem al komen? Jawel,hier komt ie, want gisteren hebben we een culiniare ervaring gehad om nooit te vergeten en mensen, ik ga die ook nooit maar dan ook nooit vergeten. De Amerikanen blinken graag uit in vanalles en zijn zeer competatief, zo niet uiterst overtuigd dat ze de beste zijn in alles; awel, de Amerikaanse keuken heeft ons beiden er echt van overtuigd inderdaad champ te zijn in "het slechtste meal ever"; Potjandorie, over verkrachten van voedsel gesproken, eigenlijk zou dit soort praktijken verboden moeten worden.(de amerikanen zeggen daar altijd achter by government law)om hun uitspraak kracht bij te zetten.Bv, je moet rechts van de trein uitsappen, by government law, of je mag niet roken op de trein, by government law en ook een hele leuke is dat je niet uit een rijdende trein mag stappen, ook weer by government law. Die amerikanen toch, alsof ik ooit van plan zou zijn dat te doen, maar goed, zo kunnen ze heel wat aanklachten vermijden. Ik dwaal af, ik wilde jullie de culinaire misser niet onthouden en dus hier komt ie:
ze hebben de kreeft en de andere vissen gefrituurd, met zo een melig knapperig jasje aan. Alles smaakte hetzelfde, alleen de constistentie was verschillend en daardoor wist ik dat het stevige de kreeft was, het taaie de inktvis en het andere iets anders. Verder gaan we echt gebruik maken van ik niet begrijpen ik niet verstaan techniek want hier in den ameriek serveren ze ook van die vreselijk overdreven gevulde mega grote schotels en dat kunnen wij toch niet aan dus nemen we in het vervolg 1 ding en delen. Of ze het leuk vinden of niet, geen idee, ik niet begrijpen ik niet verstaan hoor.
Zo, we gaan ons voorbereiden op het ontbijt en ons vertrek naar the everglades, ook een avontuur op zich.

tot de volgende

nien